3 Οκτωβρίου 2012
Μπήκε ο Οκτώβριος. Αρχίζει η σχολική μας καθημερινότητα να μπαίνει σε μια σειρά. Ξέρετε κάθε φορά που ανοίγουν τα σχολεία ίσως είναι και η πιο δύσκολη διοικητικά περίοδος. Πρέπει να διανεμηθούν τα βιβλία, να φτιαχτεί το πρόγραμμα…. Φέτος υπάρχει και κάτι ακόμα. Συμπληρώνονται δεκάδες φόρμες με εκατοντάδες στοιχεία..π.χ. Πόσοι μαθητές φοιτούν στο Ολοήμερο, τι ώρα φεύγουν, πόσοι είναι αγόρια, πόσα κορίτσια κλπ. κλπ. Στοιχεία ιδιαίτερα ευχάριστα και συναρπαστικά να συγκεντρώνει και στη συνέχεια να συμπληρώνει κανείς!
Αυτά όμως απαιτούν χρόνο, πολύ χρόνο κι έτσι το «e-σχολείο» μας έμεινε λίγο πίσω. Δεν πειράζει θα καλύψουμε τη διαφορά. Προσέξτε την τελευταία λέξη της προηγούμενης πρότασης, μην επηρεαστείτε από όσα ακούτε και τη διαβάσετε λάθος, δεν έχει «θ».
Σαν εισαγωγή λοιπόν, σαν πρόλογο, μια και ζεστάθηκαν «οι μηχανές» του σχολείου παραθέτω ένα κείμενο που έπεσε τυχαία στα χέρια μου και πιστεύω πως αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.
Οι Γλύπτες
Honore Daumier, Two Sculptors
Ονειρεύτηκα πως βρέθηκα σ’ ένα στούντιο και παρακολουθούσα εκεί δύο γλύπτες. Ο πηλός που χρησιμοποιούσαν ήταν το μυαλό ενός μικρού παιδιού. Και το διαμόρφωναν με προσοχή. Ο ένας ήταν Δάσκαλος.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ήταν βιβλία, μουσική και τέχνη. Ο άλλος ήταν ένας Γονιός και καθοδηγούσε τα πάντα με τρυφερότητα και αγάπη.
Μέρα με τη μέρα ο δάσκαλος δημιουργούσε μ’ ένα άγγιγμα αγάπης και σιγουριάς. Ο Γονιός δούλευε στο πλάι του, το γυάλιζε και το λείενε.
Και όταν επιτέλους το έργο και των δύο είχε ολοκληρωθεί ήταν και οι δυο περήφανοι για ό,τι είχαν σφυρηλατήσει σ’ αυτό. Για τα πράγματα που είχαν μεταδώσει στο παιδί και τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούσε ούτε να αγοράσει κανείς, αλλά ούτε και να πουλήσει. Και καθένας από την πλευρά του συμφώνησε: ότι θα είχε αποτύχει αν είχε εργαστεί μόνος του.
Γιατί πίσω από το γονέα στάθηκε το σχολείο
και πίσω από το δάσκαλο το σπίτι…
(μετάφραση στα ελληνικά από Nοrthern Group of Advisers, κεφάλαιο 5, σελ.2) Ξεκινάμε… Ο Δ/ντής του Σχολείου Γιώργος Γαμβρινός
1ο Δημοτικό Σχολείο Χολαργού, Σεπ 2011- Αυγ 2014 
07/10/2012 στο 10:16 μμ
εξαιρετικό και πολύ αληθινό!!!
05/10/2012 στο 8:47 μμ
Σπουδαίο κείμενο. Μας γέμισε. Ευχαριστούμε.
04/10/2012 στο 8:03 πμ
Απόσπασμα από το άρθρο “Τι πραγματικά θέλουν να πουν οι δάσκαλοι στους γονείς” του Ron Clark o οποίος έχει κερδίσει τη διάκριση “American Teacher of the Year” της Disney, έχει επιλεχθεί ως “Phenomenal Man” από την Oprah Winfrey, είναι συγγραφέας και ιδρυτής της ακαδημίας The Ron Clark Academy για εκπαιδευτικούς:
«Ποτέ μη μιλάτε αρνητικά για έναν δάσκαλο μπροστά στο παιδί σας. Αν ξέρει ότι δεν τον σέβεστε, δεν θα τον σεβαστεί και το ίδιο και αυτό θα οδηγήσει σε ένα σωρό άλλα προβλήματα.
Ξέρουμε ότι αγαπάτε τα παιδιά σας. Το ίδιο κι εμείς. Απλά σας ζητάμε – και σας ικετεύουμε – να μας εμπιστευτείτε, να μας υποστηρίζετε και να συνεργάζεστε με το σύστημα. Θέλουμε να μας βοηθάτε και να και να μας δείχνετε το σεβασμό που αξίζουμε. Εξυψώστε μας και κάντε μας να νιώθουμε ότι μας εκτιμάτε και θα δουλέψουμε ακόμα σκληρότερα για να προσφέρουμε στα παιδιά σας την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση.»
Με το παραπάνω απόσπασμα θα ήθελα ως μητέρα να εκφράσω την στήριξη και την εκτίμηση μου για το ΄καθημερινό έργο και την προσπάθεια των δασκάλων του σχολείου μας και να ευχηθώ δύναμη , καλή συνεργασία και κατανόηση στην προσπάθεια
όλων μας για ότι πολυτιμότερο έχουμε : τα παιδιά μας!! Καλή σχολική χρονιά.
03/10/2012 στο 11:27 μμ
Γυμνασιόπαιδα εμείς πιά! με καταλήψεις «αντίδραση» παιδιά στην εφηβεία!!! Σας σκεφτόμαστε πάντα με αγάπη, παιδιά και γονείς, Καλή σχολική χρονιά, καλή δύναμη και πάντα με φαντασία και όρεξη να πραγματοποιείτε τα όνειρα σας για ένα «σχολείο της καρδιάς μας».
03/10/2012 στο 10:08 μμ
Πολύ ωραίο κείμενο…Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά (έστω λίγο καθυστερημένα )και καλή δύναμη σε όλους μας !
03/10/2012 στο 9:58 μμ
Πολυ ομορφο αυτο που γραψατε ………..